سلام وقتتون بخیر، من یه دختر حدودا 22 ساله ام که بیشتر از دوساله بایک پسر که همسن خودم هست رابطه دارم و قصدمون هم از اول ازدواج بوده و تو رابطه باهام همیشه حدومرزهایی که باید رو رعایت کرده و پسرخوبیه و من به احساساتش ایمان دارم و میدونم که صادقانه ان و تو این مدت باهم خیلی خوب بودیم و همدیگه رو درک میکنیم و به هم احترام میذاریم و خیلی از معیارهای رفتاری و اخلاقی مدنظرم رو هم داره و برام باارزشه اما چندوقته که دارم سعی میکنم منطقی تر به آینده فکرکنم، هرکدوممون مال یه مکان خیلیی دور از همیم و احتمالا تفاوت فرهنگی خانواده هامون خیلی زیاده و هیچ تضمینی هم نیست که اگه باهاش ازدواج کنم میتونم تو شهرخودم باشم یا نه، ازطرفی ایشون نه سربازی رفته و نه درسشو تموم کرده و نه شغلی داره و درنتیجه آینده ش نامشخصه و الان هیچکدوممون شرایط ازدواج رو نداریم و باید چندسال صبرکرد،میدونم با این اوصاف مشکلات زیادی در آینده پیش رومونه، از اختلاف و رضایت خانواده ها گرفته تا مسائل اقتصادی و... میترسم و نمیدونم تصمیم درست اینه که با پیروی از احساساتم تو این رابطه بمونم یا اینکه بااینکه تصمیم سخت تری بگیرم و قبل از اینکه بیشتر از این طول بکشه رابطمو باهاش تموم کنم، ممنون میشم اگه راهنماییم کنید
